Czas pracy kierowców według rozporządzenia nr 561/2006 i według umowy AETR

Czas pracy kierowców według rozporządzenia nr 561/2006 i według umowy AETR

Może się zdarzyć, że stosujesz przepisy AETR, przekonany, iż robisz dobrze, podczas gdy w rzeczywistości powinieneś przestrzegać regulacji rozporządzenia nr 561/2006.

Wówczas grożą Ci kary, ponieważ normy AETR są łagodniejsze. Na przykład wykonane przez Ciebie trzy 15-minutowe przerwy w jeździe będą zgodne z regulacjami AETR, ale w świetle rozporządzenia nr 561/2006 narazisz się na karę, która w Polsce może sięgać nawet kilku tysięcy złotych za jedno naruszenie.

Jak przedstawiać swoją ofertę, aby przekonać klienta do zakupu?


Bezpowrotnie minęły czasy sprzedaży w stylu „wciśnij i uciekaj”. Na obecnym rynku sukces osiągają te firmy, które są godne zaufania i budują długotrwałe relacje z klientami. Dziś handlowcy nie sprzedają, ale raczej – pomagają kupić. To nie sprzedawca się liczy, tylko kupujący i zaspokajanie jego potrzeb.

Jak zatem przekonać klienta do zakupu Twoich usług transportowych? Jedną z praktycznych metod jest technika cecha + zaleta + korzyść. Jak ją z sukcesem zastosować, dowiesz się z aktualizacji 70 „Poradnika Przewoźnika”.

 

Najważniejsze różnice między rozporządzeniem i umową AETR

 

ROZPORZĄDZENIE NR 561/2006	UMOWA AETR
1. PRZERWA W JEŹDZIE
Po okresie prowadzenia pojazdu trwającym 4,5 godziny kierowcy przysługuje przerwa w wymiarze co najmniej 45 minut. Przerwę tę może zastąpić dwiema krótszymi przerwami – pierwsza musi mieć długość przynajmniej 15 minut, a druga co najmniej 30 minut.	Po 4,5-godzinnym okresie prowadzenia kierowcy przysługuje co najmniej 45-minutowa przerwa. Przerwa ta może być zastąpiona trzema przerwami trwającymi co najmniej 15 minut, przypadającymi na okres prowadzenia lub bezpośrednio po nim.
Na czym polega różnica? Zgodnie z AETR masz możliwość podzielenia 45-minutowej przerwy na trzy 15-minutowe części, podczas gdy według rozporządzenia wolno Ci podzielić przerwę tylko na dwie części (15 minut i 30 minut), które muszą wystąpić w ściśle określonej kolejności.
2. ODPOCZYNEK DZIENNY
W każdym 24-godzinnym okresie po upływie poprzedniego dziennego lub tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi wykorzystać kolejny dzienny okres odpoczynku.	W każdym 24-godzinnym okresie kierowca musi skorzystać z dziennego okresu odpoczynku.
Regularny dzienny okres odpoczynku musi trwać co najmniej 11 godzin.	Dzienny okres odpoczynku powinien trwać co najmniej 11 kolejnych godzin.
Trzy razy w tygodniu (między dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku) dozwolone jest skrócenie odpoczynku do 9 godzin. Jeśli część dziennego okresu odpoczynku zawarta w 24-godzinnym okresie wynosi co najmniej 9 godzin, ale mniej niż 11 godzin, wówczas odpoczynek ten uznaje się za skrócony dzienny okres odpoczynku. Skrócenia nie trzeba rekompensować.	Odpoczynek może być skrócony do minimum 9 kolejnych godzin, nie częściej niż 3 razy w każdym tygodniu, pod warunkiem że przed upływem następnego tygodnia kierowca otrzyma równoważny okres odpoczynku, stanowiący rekompensatę.
Regularny dzienny okres odpoczynku można też wykorzystać w dwóch częściach, z tym że pierwsza musi trwać nieprzerwanie co najmniej 3 godziny, a druga co najmniej 9 godzin.	W dni, kiedy odpoczynek nie jest skrócony, może być wykorzystany w dwóch lub trzech oddzielnych częściach w ciągu 24 godzin. Jedna część musi trwać przynajmniej 8 kolejnych godzin, a żadna z nich nie może być krótsza niż 1 godzina. Suma wszystkich części odpoczynku musi dawać 12 godzin.
Na czym polega różnica? Według AETR można podzielić dzienny czas odpoczynku na 3 części, podczas gdy zgodnie z rozporządzeniem tylko na 2. Według rozporządzenia kolejność wykorzystania tych części, podobnie jak w przypadku przerw, nie jest dowolna, w AETR – tak. Za skrócenie odpoczynku w rozporządzeniu nie przewidziano rekompensaty, podczas gdy AETR zawiera taki obowiązek.
3. ODPOCZYNEK DZIENNY W ZAŁODZE
W ciągu 30 godzin od zakończenia dziennego lub tygodniowego okresu odpoczynku kierowca należący do kilkuosobowej załogi musi skorzystać z kolejnego dziennego okresu odpoczynku trwającego co najmniej 9 godzin.	W każdym 30-godzinnym okresie, gdy pojazd jest prowadzony co najmniej przez dwóch kierowców, każdy kierowca jest uprawniony do okresu odpoczynku trwającego nie mniej niż 8 kolejnych godzin.
Na czym polega różnica? Według AETR odpoczynek kierowcy pracującego w załodze musi trwać minimum 8 godzin, podczas gdy zgodnie z rozporządzeniem nr 561/2006 konieczny jest odpoczynek w wymiarze 9 godzin, a więc o godzinę dłuższy.
4. ODPOCZYNEK TYGODNIOWY
Regularny tygodniowy okres odpoczynku to odpoczynek trwający co najmniej 45 godzin.	Odpoczynek tygodniowy musi trwać 45 kolejnych godzin.
Skrócony tygodniowy okres odpoczynku to odpoczynek trwający krócej niż 45 godzin, ale nie mniej niż 24 kolejne godziny. W ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca ma wykorzystać co najmniej: dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku lub jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku.	Okres odpoczynku może być skrócony do minimum: 36 kolejnych godzin, jeśli będzie odbierany w miejscu normalnej bazy pojazdu lub w miejscu zamieszkania kierowcy albo 24 kolejnych godzin, jeśli jest odbierany gdzie indziej.
Skrócenie należy skompensować równoważnym odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem 3. tygodnia następującego po danym tygodniu.	Każde skrócenie musi być zrekompensowane równoważnym okresem odpoczynku odbieranym łącznie przed upływem 3. tygodnia następującego po tygodniu, gdy wystąpiło skrócenie.
Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24-godzinnych, licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.	Tygodniowy okres odpoczynku musi przypadać w trakcie każdego tygodnia.
Na czym polega różnica? Różnią się od siebie zasady skracania odpoczynków tygodniowych.
5. OKRES PRACY KIEROWCY OBJĘTY KONTROLĄ DROGOWĄ
Kierowca musi być w stanie okazać, na każde żądanie funkcjonariusza służb kontrolnych, wykresówki lub kartę kierowcy zawierające dane o jego aktywności podczas bieżącego dnia oraz poprzednich 28 dni oraz wszelkie zapisy odręczne i wydruki sporządzone w ciągu bieżącego tygodnia oraz wcześniejszych 28 dni.	Członkowie załogi muszą zawsze mieć ze sobą i być w stanie przedstawić do kontroli wykresówki za bieżący tydzień i za ostatni dzień poprzedniego tygodnia, w którym prowadzili pojazd.
Na czym polega różnica? Inna jest długość okresu, który kierowca musi mieć udokumentowany.

Więcej na ten temat dowiesz się z artykułu „Wyłączenia z przepisów o transporcie drogowym – czyli kiedy normy Cię nie obowiązują”. Znajdziesz go w aktualizacji 69 „Poradnika Przewoźnika”.

Podstawa prawna

• Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. WE L 102 z 11 kwietnia 2006 r.).
• Umowa Europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzona w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz.U. z 1999 r. nr 94, poz. 1086).

Karolina Płaczek

specjalista z zakresu transportu drogowego